Blog – De Boekenbrandstof van 2018 – Wat een schrijver zoal leest

Wie wil schrijven, moet lezen. Garth Marenghi mag dan pochen de enige auteur te zijn ‘who’s written more books than he’s read’, maar voor het gros van de auteurs geldt dat ze, om goed te kunnen schrijven, véél moeten lezen.

In de meeste gevallen is dit vanzelfsprekend: de meeste auteurs worden door een liefde voor het geschreven woord gegrepen doordat ze zelf veel hebben gelezen, te beginnen in hun jeugd. Zo nam ik zelf iedere zomervakantie vijf boeken mee naar de camping (het maximaal te lenen aantal), om na de eerste week me op de boeken van mijn vader, moeder, broer en zus te storten.

Ook in mijn studentenjaren en nu, in mijn werkende leven, probeer ik mijn leestempo hoog te houden. Hoewel er veel verleidingen op de loer liggen (Red Dead Redemption 2 wil ik even genoemd hebben), stel ik toch doelen voor mezelf: om in een jaar tijd, bijvoorbeeld, 40 boeken te lezen.

Meestal blijkt dit doel wat hoog gegrepen. Ook dit jaar kwam ik ‘maar’ tot de 35 boeken. Toch ben ik blij met dit doel, omdat het me in staat stelt méér boeken te lezen dan ik anders gedaan zou hebben. Daarnaast probeer ik andere leesdoelen voor mezelf te stellen: om niet teveel te hérlezen; om buiten genreliteratuur te kijken naar meer reguliere literatuur (met kanttekeningen); om nieuwe auteurs een kans te geven; om meer Nederlandstalig te lezen; om meer losse boeken of zelfs korte verhalen te lezen, in plaats van series.

Hieronder vind je mijn brandstof van 2018, met enige toelichting:

Re-reads en Series

Schuldig, schuldig, driewerf schuldig. Soms lonkt het comfort van het bekende. En er was onafgemaakt werk. Zo had ik nog een laatste deel van de fenomenale Sandman-reeks te verorberen (en dan loonde het wel om deel 1-3 te herlezen), en méér Pratchett, Hobb, Sapkowski, Lynch en Cornwell gaat er altijd in.

Fandom

Hieronder schaar ik de zes Tolkien-boeken die ik dit jaar gelezen heb: zowel de door Christopher Tolkien geredigeerde werken Beren & Luthien en The Children of Hurin – ik wacht nog op een paperback van The Fall of Gondolin om het drieluik af te maken – maar ook de vier ‘kleinere’ werken van Tolkien zelf, gebundeld in een fraaie box set: Roverandom, Giles of Ham, Smith of Wootton Major, the Adventures of Tom Bombadil. Ook las ik het laatste canonieke werk over Twin Peaks, The Final Dossier, van maker Mark Frost zelf, en las ik een zeer apart werk óver fandom: Ready Player One, een Young Adult die juist dertigers en veertigers target en desalniettemin een filmsensatie voor jongere mensen is geworden. Curieus.

Classics

Ik had het mezelf voorgenomen: méér klassiekers lezen. De afgelopen jaren heb ik bij tijd en wijle al een boek erbij gepakt dat zelfs door de zuurste Neerlandicus wel tot literatuur gerekend moest worden, maar ik wilde de hoeveelheid wat opschroeven. Aangezien ik de meeste hedendaagse ‘literatuur’ van Nederlandse bodem niet veel meer te bieden vind hebben dan reality-TV, heb ik me maar tot de Engelstalige klassiekers gericht, en dan met name die van een eeuw, of twee, of drie, geleden:  The Great Gatsby en Gulliver’s Travels, maar ook Treasure Island van Stevenson en The Murders in the Rue Morgue and Other Tales van Edgar Allen Poe. Stuk voor stuk werken die me bekoorden, hoewel het avontuurlijke respectievelijk macabere van die laatste twee me meer trokken dan de Americana-reflecties respectievelijk satire van die eerste twee. Oh, en laat ik trouwens Philip K. Dick’s Flow My Tears, the Policeman Said niet vergeten, een boek dat er minder in slaagde me te grijpen dan Dick’s Man in the High Castle, Ubik of Do Androids Dream of Electric Sheep. In 2019 staan in ieder geval meer Stevenson, Poe en Lovecraft op mijn lijstje.

Novelty Reads

Welcome to Nightvale, Dogs of War en The Sisters Brothers. Alle drie deze boeken heb ik ‘on a whim’ in de boekhandel gekocht. Van The Sisters Brothers wist ik dat een film was gemaakt (maar heb die niet gezien), van de andere twee titels wist ik vrijwel niets. Hoewel Dogs of War duidelijk de hoogste schrijfkwaliteit heeft en Welcome to Night Vale (gebaseerd op een hoorspel) erg worstelt met wat het wil zijn, heb ik van alle drie deze boeken genoten. Ook Een Olifant voor Karel de Grote schaar ik hier bij nader inzien onder, omdat deze vertaald is uit het Duits. Deze bleek echter het niveau van matige historische fictie niet vaak te ontstijgen.

Dutchies

Ook één van mijn voornemens: meer werk van Nederlandse bodem lezen. Dat uitte zich met name in het lezen van verhalenbundels: EdgeZero edities 2016 en 2017, Achterblijvers en Conquistador. Die laatste bevat uitsluitend werk van Johan Klein Haneveld, een van Nederlands productiefste schrijvers met een duidelijke voorliefde voor het genre science fiction, terwijl beide EdgeZero’s en Achterblijvers de veelzijdigheid en kwaliteit van verschillende Nederlandse auteurs ten toon spreiden. Ook las ik Schaduwwezen van beginnend auteur Karin Kramer-ten-Velde.

2019

2019 belooft een jaar te worden waarin ik weer aan mijn schrijf- en leesdoelen werk. Waarin ik fantasy, horror, science fiction en traditionele literatuur wil verorberen en mooie verhalen wil neerzetten. En over een veelbelovend jaar gesproken: het afgelopen jaar las ik ook Help! Ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt, van Kluun. Met dat neerzetten van mooie dingen komt het in 2019 dus sowieso goed!